قافیه

من قافیه را به جای جو می کارم

در ذهن خودم ,ایده نو می کارم

دلگرمی من ,نگاه لطف مولاست

این بذر به امید درو می کارم...

چهارده

در عدم بودیم مستور وجود

تا محبت پرده ما را گشود

بود تنها حضرت پروردگار

خواست تا خود را ببیند آشکار...

من،تو

کاش آن آینه ‌ای بودم من

که به هر صبح تو را می‌دیدم...