در نکوهش نفس به صنعت تعریب/دیوان علامه حسن زاده آملی، صفحه 573

مَن  کَرَّدَ    نَفسَهُ      پیرویا          فَلیَقعُدَن فِی  الدُوزَخِ  جُثیّا

مَن  اَفکَنَد   بدستها  زَمامَه         فَما لَهُ الخُوشی وَ السَّلامَه

لِاَنَّها        لَحَیَّةٌ         لَدغاءُِ         اِن    بگَزَد     فَعُمرُکَ    فَناءُ

مَن کانَ ذا دِرایَةٍ  وَ   هُوشٍ         شَبَّهَها  بِالاَستَرِ  الچَمُوش

فَالقُربُ  مِنها  لَگَدٌ   وَ    گازٌ         وَ الحَرفُ  فی   رُکُوبِها   دِرازٌ

لایُوجَدُ   فِی العالَمِ    الکَبیرِ          مانندها   مِن   رَهزَنٍ  شَریر

اِن جاوَزَت عَن حَدِّها بمُوئی          فَاِنَّها      اَمّارَةٌ       بالسُّوء

رَبِّ   پَنَهتُ  بکَ مَن   هَواها          بدبخت  مَن  لایَترُسُ  اَذاها
                                                       
والحسن یا ایّها الـهـــمادم             فی عجب من هذه المرادم